Opis badania
Podczas spirometrii ocenia się objętość powietrza wydychanego i wdychanego do płuc. Badanie polega na oddychaniu przez ustnik aparatu. Zwykle wykonuje się tzw. spirometrię podstawową, jednak zdarza się również wykonanie spirometrii po inhalacji leku rozkurczającego oskrzela (określaną jako „spirometria z oceną odwracalności obturacji”). Jest to jedno z podstawowych badań w pulmonologii, dlatego zakres wskazań jest bardzo szeroki.
Przebieg badania
Spirometria jest badaniem dokładnym i powtarzalnym, o ile wykona się ją prawidłowo. Niektóre z wyników w znacznym stopniu zależą od wysiłku badanego.
Badanie wykonuje się w pozycji siedzącej. Należy siedzieć prosto, nie wolno się garbić. Należy objąć szczelnie ustnik aparatu wargami i dokładnie wykonywać polecenia osoby prowadzącej badanie. Początkowo oddycha się spokojnie. Następnie na dany znak nabiera się maksymalnie głęboko powietrza, po czym wykonuje jak najmocniejszy i najszybszy wydech. To pierwsza „trudność techniczna” (można to sobie przećwiczyć – trzeba dmuchnąć możliwie najmocniej).
Następnie kontynuuje się wydech jak najdłużej. Wkrótce ma się wrażenie, że w płucach nie zostało już w ogóle powietrza – nie wolno się poddawać, trzeba dalej dmuchać, aż do momentu, kiedy osoba prowadząca badanie powie, że można już przestać. Poprawne wykonanie spirometrii wcale nie jest takie proste, ale warto się postarać. Badanie nie jest szkodliwe dla zdrowia, a uzyskuje się wiarygodny i co ważniejsze powtarzalny (czyli podobny za każdym razem) wynik.
